34.350,- bijstand ontvangen zouden hebben, terwijl het toetsbedrag voor de plusvoorziening 34.194,- bedraagt. Hij komt met zijn gezin niet voor de plusvoorziening in aanmerking omdat zijn inkomen door een fout van de sociale dienst in een van de peiljaren 156,- te hoog was. Bij een andere cliënt zat er in een van de vijf peiljaren een verschil van 1,- tussen de jaaropgave en het toetsbedrag voor de plusvoorziening… Bij deze cliënt was verstrekte bijzondere bijstand ten onrechte meegerekend bij het jaarinkomen. Ook de in het begin genoemde mevrouw komt niet in aanmerking voor de plusvoorziening, denk ik, omdat de te hoge jaaropgave niet gecorrigeerd is en zij voor het verlies aan huursubsidie een compenserende woonkostentoeslag heeft gekregen. Ik zou nog meer voorbeelden kunnen noemen van cliënten die in de afgelopen jaren bepaalde rechten niet kregen door een te hoge jaaropgave. De conclusie: de gemeente doet wat om de armoede in de stad te bestrijden, maar ze maakt de regelingen zo ingewikkeld en beperkt dat groepen die langdurig op het minimum leven, er toch geen gebruik van kunnen maken. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat de mensen die het aangaat eenvoudigweg niet op de hoogte zijn van de voorziening. Zo blijkt uit een onderzoek in Amsterdam Noord dat bijna niemand weet dat je voor bepaalde heffingen op je maandelijkse energienota ook kwijtschelding kunt krijgen. Ook bij een bombardement van voorlichtingscampagnes blijf je die groep houden. Het sociale minimum moet landelijk structureel omhoog, dat is de enige oplossing. Piet van der Lende]]>