donderdag, 30-06-22 13:53:55. Vandaag zijn we om 11 uur vertrokken en hebben een fietstocht van twee uur door de Rottige Meenthe gemaakt. We zijn in Munnekeburen bij de kerk rechtsaf gegaan de Rottige Meenthe in.

Fietspad in de Rottige Meenthe

Langs de Bakkersvaart naar de Scheene. Daar hebben we een informatieruimte van Staatsbosbeheer bezocht dat informatie geeft over de geschiedenis van de Rottige Meenthe en de schilder Dirk kerst Koopmans, die aan de Scheene gewoond heeft en die vele tafrelen langs de Scheene heeft geschilderd, toen er nog geen toerisme was en de mensen aan de Scheene leefden van wat het moerasgebied opbracht, zoals riet en vis. Daarna langs de Scheene naar de Scheenesluis. Daarna zijn we door het moerasgebied weer teruggereden naar Munnekeburen en via het Voetpad weer naar de rereatieboerderij. We rijden comfortabel over mooie sintelpaden door het natuurgebied. Het is hier op donderdag stil, geen toerist te bekennen.

Een verstild tafreel met de Scheene

Rottige Meenthe

We zijn dus vandaag door de Rottige Meenthe gefiets. Een groot gedeelte van de voormalige ‘Groote Veenpolder van Weststellingwerf’ bestaan uit het moerasgebied van de Rottige Meenthe. De Rottige Meenthe staat ook elders op deze website beschreven. Oorspronkelijk was het klein complex weilanden tussen de Pieter Stuyvesantweg en de Lindedijk.‘s Winters toen de Zuiderzee er nog was en de Lende een open rivier, liep dit land onder water waarbij een klein laagje vruchtbaar klei werd achtergelaten. ‘s zomers groeide op dit moerassige land vele weideplanten vooral planten met blauwe bloemen, zodat dit soort weilanden ‘blauwgrasland’ werden genoemd. In de tijd van de veenderijen in dit gebied, vanaf ongeveer 1800 werden de weilanden afgegegraven ook de weilanden in de omgeving. Zo ontstond een groot moerasgebied, zoals ook in Noord-West Overijssel de Weerribben de omgeving van Giethoorn. Na de veenderijen in de zestiger jaren kocht Staatsbosbeheer het moerasgebied en werd in de tachtiger en negentiger jaren van de 20ste eeuw het gebied uitgebreid door afgegraven weilanden die weer in cultuur waren gebracht weer terug te geven aan de natuur.

De Rottige Meenthe maakt op het eerste gezicht de indruk van een wildernis van struiken en laag geboomte, waar geen structuur in te ontdekken valt.

ribben

Maar bij nadere beschouwing bestaat het gebied uit langgerekte smallen stukken water, petgaten genoemd, die worden afgewisseld met stroken land, de ribben. Ribben en petgaten zijn ontstaan in de tijd van de veenderijen, toe het veen werd afgegraven en op de ribben te drogen gelegd. De smalle stroken water bleven over.

De petgaten zijn gedeeltelijk dicht gegroeid, waardoor een moerassige niet begaanbare zompige bodem ontstaat begroeid met lage struiken.

links een ribbe rechts een petgat in de Rotige Meenthe

Na de aankoop door Staatsbosbeheer werd het gebied uitgebreid met nieuw gegraven petgaten. Daarvoor werden weilanden opgekocht o.a. aan de zuidkant van het voetpad in Spanga, dat op de grens van de Rottige Meenthe loopt. In mijn jeugd kon je vanaf de boerderij in Spanga door de weilanden naar de Scheene lopen, maar nu deze weilanden teruggegeven zijn aan de natuur kan dit niet meer. Ik bewaar goede jeugdherinneringen aan de Rottige Meenthe. Ik zwierf met vriendjes door het moerasgebied, waarbij in bosschages hutten bouwen en gingen vissen. We visten in de Scheene maar ook wel in de petgaten langs de Pieter Stuyvesantweg of bij de brug in de Spangahoekweg over de Scheene.

Vakantiehuisje in de Rottige Meenthe

Bij dat vissen maakten wij gebruik van een eenvoudige methode. Een lijn aan een lange hengel met een haakje, loodjes en een dobber. Wij brachten broodkruimels of wurmen aan op het haakje en lieten het geheel in het water zweven. Wij vingen geen dikke vissen. Kleine voorntjes en stekelbaarsjes, die te klein waren om te eten. Ook gingen wij in de petgaten op de grens van Spanga en Nijetrijne in de Rottige Meenthe zwemmen.

samenstelling tekst en lay out pagina: Piet van der Lende