De Kuinder visserspunter zaterdag, 05-09-15 19:46:51 Vandaag en tocht gemaakt met de Kuinder punter KU 11. Er stond een fikse wind, maar het was droog. Aan een blauwe lucht witte wolken en soms wat donkerder regenwolken. Wel te fris voor de tijd van het jaar, maar toch voor zo'n vaartocht een aangename temperatuur. De KU 11 lag afgemeerd bij het bezoekerscentrum van Staatsbosbeheer in Ossenzijl. In het zomerseizoen, van mei tot half september varen vrijwilligers van de stichting Promotie Kuinre, die de boot beheert, met de boot door de Weerribben. Vaak gaat er ook een gids mee van de IVN. 7 passagiers stapten aan boord om mee te varen. We voeren de Weerribben in via een vaart, die evenwijdig loopt aan de weg van Ossenzijl naar Kuinre. Het was een prachtige tocht. We voeren langs een afwisselend landschap van petgaten, met open water, langs zogenaamde ribben, die werden aangelegd in de tijd van de veenderijen om de gegraven turf te drogen te leggen en langs elzenbroekbossen. In de Weerribben is een voortdurend verlandingsproces gaande, dat men probeert te vertragen of tegenhouden om het mnoeraspandschap te behouden. In de weerribben staan stokken met een blauwe top bij de waterzuring als waarschuwing voor de rietmaaiers dat deze planten niet gemaaid moeten worden. Op de waterzuring legt de vuurvlinder zijn eitjes. In sommige vaarten groeit de krabbescheer, een waterplant die zich razendsnel vermenigvuldigt en waarmee het open water dichtgroeit. Het water in de weerribben is erg helder, je kunt de bodem, in de 1 tot anderhalve meter diepe vaarten zien. Ik had dat allemaal ook al beschreven bij de tocht in 2014 met de boot van Tiemen Vaartjes. verdere tocht Langs de randen op de vaarten waterlelies en pompebledden en gele bloemen. De electrisiche motor van de boot, die je bijna niet hoort, bracht ons naar de rand van de Weerribben op de grens met Blankenham. Daar meerden we even aan om op het trilveen te lopen. Daarna voeren we weer terug naar het bezoekerscentrum. De draaibrug in het fietspad langs de Kalenbergergracht moesten we zelf opendraaien, op zich al een hele gebeurtenis. De KU 11 is een eikenhouten punter, die in 1911 is gebouwd en later gerestaureerd. Het was een vissersboot van Kuinder vissers, die voor de aanleg van de Afsluitdijk op de Zuiderzee voeren om vis te vangen dicht langs de kust. Meestal visten ze op haring. Er voeren dan twee boten naast elkaar met een net ertussen. Kuinre had aan het begin van de 20e eeuw niet zo'n grote vloot, iets van 7 of 8 punters. Met de KU 11 kun je zeilen, maar in de smalle wateren van de weerribben is dat niet goed mogelijk. Maar we spraken af dat we volgend jaar met de KU 11 kunnen gaan zeilen op meer open water. Uitzicht op de Weerribben Op het laatst van de tocht voeren we in een vaart met aan weerszijden laag moerasbos, het laatste stadium van de verlanding. Er stond daar geen wind en het water was roerloos als een spiegel, een prachtig gezicht. Het kerkhof van Spanga met klokkenstoel kerkhof Spanga Voor we aan de vaartocht begonnen hebben we een bezoek gebracht aan het kerkhof van Spanga en heb ik een foto gemaakt van oa het Wubbenkampien. Na de vaartocht hebben we een zware fietstocht gemaakt pal tegen de wind in van Ossenzijl naar Oldemarkt en van Oldemarkt via de Driewegsluis weer naar huis. Verder heb ik een bezoek gebracht aan Hans B. Ik heb ook kennis gemaakt met zijn vrouw en kinderen en kleinkinderen. Hij vertelde over het totstandkomen van het boek over Nijetrijne en dat hij met Gert Jan O bezig is alle fotos van Gert Jan te digitaliseren. Dat wou Gert Jan eerst niet. Hij vertelde dat de padsloot werd uigebaggerd en dat hij daar scherven heeft gezocht en ook een steen met een gat erin heeft gevonden. Hij had ook al zo'n steen.

Uitzicht vanaf het kerkhof van Spanga Waarschuwingsbord aan de Lindedijk bij de Marktweg in Spanga