|
Geschreven op 5 juni 2021. Herinneringen aan Brinta. Ik eet 's avonds bijna iedere dag Brinta met melk en suiker. Ik heb het jaren niet gedaan, maar omdat ik slecht at de laatste jaren ben ik weer begonnen. Vroeger toen ik op de middelbare school in Emmeloord zat wilde ik 's morgens niet eten, iets wat ik mijn hele leven heb volgehouden. Ik eet nooit voor 12 uur. Hierover had ik ruzie met moe, en als compromis at ik 's morgens een bord Brinta. Dat gaf ook een volle maag.
Toen ik op de lagere school zat kreeg ik gewoon altijd warm eten maar ik wilde graag de vla die mijn geestelijk gehandicapte zusje Hennie kreeg. Zij kreeg van Moe hele lekkere zoete vla die zij zelf klaarmaakte met melk en dat wilde ik ook wel, maar ik kreeg het niet van moe omdat je er dik van werd en ik was al een dik jongetje.
Ik zeurde moe de kop gek omdat ik steeds naar het kruidenierswinkeltje van De Ruiter wilde om Bolletje eierbeschuit te kopen. Dat was niet om beschuit te eten, maar in ieder pak zat een plaatje/foto van een kerk in Zwitserland, bovenin, en die plaatjes spaarde ik. Ik wilde zoveel mogelijk van die kerken hebben. Ze zagen er mooi uit in een landschap met bergen op de achtergrond. Het probleem was, dat bepaalde plaatjes veel voorkwamen, die had ik dan al ,zodat je veel beschuit moest kopen om de serie een beetje compleet te krijgen. En dus wilde ik veel beschuit kopen. Over de geschiedenis van Brinta en vooral Bolletje in de vijftiger en zestiger jaren is veel te vinden op internet. o.a. over de reclame die de bakkerij van Bolletje maakte.
|
Ik ging toen ik op de lagere school zat regelmatig naar het kruidenierswinkeltje van De Ruiter, het was echt een ouderwets winkeltje met papieren zakken met allerlei granen en meel en een grote weegschaal. Ik kocht dan brokken noga die ik op weg naar school opat.