De eerste auto kocht va toen ik 14 of 15 was. Het was een Vauxhall Viva, en er is een foto van. Tot die tijd huurde va altijd een auto bij garagebedrijf Van Loenen, die gevestigd waren in Scherpenzeel. Daar moeten ook fotoos van zijn. Hij huurde die auto's om ergens in Friesland naar een van de vele vergaderingen te gaan die hij bezocht. Va was actief in vele landbouworganisaties vooral in cooperaties met verschillende doelstellingen. Hij was ook lid van het bestuur van de plaatselijke Boerenleenbak in Scherpenzeel, waar Sikke Zoer de administratieve medewerker was. Hij is ook voorzitter van de NOVAC geweest, de zuivelfabriek in Langelille. Moe had wel kritiek dat va steeds de hort op was, maar ze ging soms met hem mee, en dat vond ze wel leuk. Geuvert Hoogkamp, de vaste knecht, kocht in deze tijd ook een auto, ik denk iets eerder en hij reed de auto tot vlak voor de ramen van de achterkamer, om moe de ogen uit te steken. Als arbeider had je ook recht op een auto, vond hij. Va was op gemakkelijke wijze aan zijn rijbewijs gekomen. In zijn jeugd, in de twintiger jaren van de twintigste eeuw, was het examen voor het rijbewijs heel eenvoudig. De plaatselijke dierenarts was de examinator. Je moest een rondje rond de kerk rijden en de 'examniator' vroeg kun je achteruit rijden? Een stukje achteruit en het examen was afgelopen. Geslaagd! Oom Tette heeft in deze tijd ook een rijbewijs gehaald op dezelfde manier. Zijn vader, Oom Roelof, een broer van mijn grootvader, schafte in de twintiger jaren een T-Ford aan. Daar reden va en oom tette in. Ze maakten met de familie uitstapjes naar Steenwijk, waar het heel heuvelachtig is. De T-ford reed vlot de heuvels af, maar bergop moest je duwen. De T-Ford had geen automatische ruitenwissers. Je moest als het regende de wissers met de hand bedienen en heen en weer bewegen. Maar na het verdwijnen van de T-ford heeft va niet meteen een nieuwe auto aangeschaft. Hij huurde zoals gezegd af en toe een auto bij Van Loenen, de hele familie van Loenen is op een gegeven moment naar Australië ge-emigreerd. Oom Wubbe heeft niet op zo'n gemakkelijke manier zijn rijbewijs gehaald. Hij verzuimde dat in zijn jeugd te doen, en pas in de zestiger jaren kwam hij op het idee, een rijbewijs te halen. Maar het mislukte voortdurend. Hij is vele malen gezakt. De laatste keer dat hij zakte omdat de examinator op de rem trapte, reden ze op de snelweg. Oom Wubbe stopte en schreeuwde tegen de examinator : 'en nu eruit'. De examinator voelde zich bedreigd en stapte uit en oom Wubbe reed verder. De examinator stond in de berm van de snelweg, ver verwijderd van de bewoonde wereld. |
samenstelling tekst en lay out pagina:
Piet van der Lende
|